اصول سیستم هاى تصویربردارى رادارى

 از دیر باز روش‏هاى مختلفى براى جمع آورى داده ‏ها وجود داشته است. انجام مشاهدات نجومى نقشه بردارى زمینى، هیدروگرافى، فتوگرامترى و سنجش از دور، روش‏هاى عمده جمع آورى اطلاعات مکان مند مى‏ باشند. سنجش از دور رادارى مبحثى جالب و خاص است که جنبه‏ه اى متفاوتى از سنجش از دور را نمایان مى‏ سازد.  سنجنده های رادارى که سنجنده ‏هاى فعال نامیده مى‏ شوند قادرند تقریباً در تمامى شرایط تصویربردارى کنند و موانعى از قبیل بارش، ابر و شب نمى‏ توانند مشکل خاصى براى آنها ایجاد کنند. واژه رادار که امروز در سرتاسر دنیا کاربرد دارد، همانند رادیو و تلویزیون یک اصطلاح بین المللى شده است. در واقع اختراع رادار از یک پدیده فیزیکى و بسیار طبیعى به نام انعکاس گرفته شده است. امواج رادیویى و الکترومغناطیس نیز قابلیت انعکاس و بازتاب دارند و رادار بر اساس همین خاصیت ساده بوجود آمد. ساده ‏ترین رادارها درحقیقت از یک فرستنده و یک گیرنده رادیویى بوجود آمدند. رادار یک سیستم الکترو مغناطیسى است که براى تشخیص و تعیین موقعیت هدف بکار مى‏ رود. با رادار مى‏ توان درون محیطى را که براى چشم، غیر قابل نفوذ است دید. مانند تاریکى، باران، مه برف، غبار و غیره. اما مهمترین مزیت رادار توانایى آن در تعیین فاصله یا حدود هدف مى‏ باشد. کاربرد رادارها در اهداف زمینى، هوایى، دریایى، فضایى و هواشناسى مى ‏باشد. ایجاد سیستمى با توانایى بالا در ردیابى پدیده ‏ها و ایجاد تصاویر با کیفیت بالا از آنها، هدف عمده ساخت رادار تصویرى مى‏ باشد. در این مقاله سعى شده است ضمن معرفى کلى سنجنده ‏هاى فعال به تأکید بیشتر بر سیستم‏هاى رادارى و مکانیسم عمل آنها پرداخته و ویژگى‏ هاى این تصاویر را معرفى کرده و زمینه را براى تحقیقات کاربردى‏ تر در آینده فراهم کنیم.